Twee weken geleden ben ik namelijk begonnen met een intensieve cursus Hongaars, twee of drie keer per week een les van drie uur. Gelukkig wel gewoon van Fanni, dus ik hoef me niet te gedragen. Ik zit nu in die frustrerende periode dat ik de (langzame!) gesprekjes over alledaagse dingen begin te volgen, maar dat ik me nog niet zeker genoeg voel om ook in het Hongaars te antwoorden.
Soms doe ik dat wel en dat leidt dan soms tot vermakelijke situaties. Ik weet niet meer of ik me daar vroeger ook bewust van was, maar nu ik (op oudere leeftijd, hahaha) nog een vreemde taal leer zet ik vaak heel bewust trucjes in. Als iemand je een vraag stelt hoef je immers niet het hele antwoord zelf te verzinnen, vaak kun je gewoon een deel van de vraag herhalen. Of met begroetingen; je wenst de ander gewoon precies hetzelfde toe.
Klinkt heel logisch, vind ik zelf, en tot op zekere hoogte gaat dit verhaal ook op, maar toen ik mijn hoogbejaarde onderbuurman begroette met kezét csókolom keek hij wel verbaasd op. Het Hongaars is namelijk een heel rijke en beleefde taal, mannen begroeten vrouwen met ‘Ik kus uw hand’. Mijn buurman vond mij waarschijnlijk overgeemancipeerd toen ik zijn hand wilde kussen…
Mijn onderbuurvrouw, iets minder bejaard, sprak mij laatst in de tuin aan toen......
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
