Zonder het minste geluid dwarrelt de sneeuw vandaag gestaag omlaag.
Het legt een dikke zachte deken over ons heen. Daar zit je dan, in je tentje, in je eigen achtertuin. Geïsoleerd in een witte, ijskoude winterwereld.
Het is stil in Drávatamási, er rijden geen bussen meer in het dorp, niemand slingert zijn motorzaag nog aan en zelfs de vogeltjes houden hun snaveltjes toe.
De geluiden dìe er zijn worden grotendeels geabsorbeerd door het hoogpolig wit.
Boomtakken en afdakjes kreunen lijdzaam onder het ongebruikelijke gewicht.
We glibberen en glijden een beetje van huis naar yurt heen en weer. Mijn handen zijn zwart en hard van het stoken...
HELP! Is er leven na de winter?
De zigeuners naast ons hebben het veel beroerder te verduren. In deze omstandigheden kunnen ze geen hout jatten in het bos. De politie is ze dan immers zo op het spoor. De waterleiding is gesprongen en pannetjes sneeuw smelten zonder vuur is een onmogelijkheid. De wasmachine doet het natuurlijk ook niet, en zo vervuilen alle kindertjes gestaag.
Het ene drama stapelt zich op het andere en het gekke is dat........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
