Hongaarse vluchtelingen in Nederland

Sovjet-tanks maakten op 4 november 1956 een bloedig einde aan de Hongaarse opstand. Tienduizenden Hongaren vluchtten naar het buitenland. Nederland opende zijn grenzen - voor een zeer select aantal vluchtelingen. Helpen wilden we wel, maar de schatkist bleef dicht.

Otto Gyula Tánczos uit Hongarije was 24 jaar toen hij op 25 november 1956 via Oostenrijk naar Nederland vluchtte. Hij was lid van de Nemzetór, een gewapende politiemacht die was ingesteld onder het kortdurende hervormingsgezinde regime van Imre Nagy (23 oktober - 4 november 1956).

Geïnspireerd door de anti-Stalin-rede van Russische partijleider Nikita Chroesjtsjov had Nagy een democratische regering opgezet die een van Moskou onafhankelijke politieke koers wilde gaan volgen. Toen János Kádár begin november, met steun van Moskou, de macht greep en de hervormingen terugdraaide, vreesden vele voor hun vrijheid vechtende Hongaren de represailles van het nieuwe orthodox-communistische regime en vluchtten naar het Westen. Zo ook Gyula Tánczos.

In het Oostenrijkse vluchtelingenkamp Kaisersteinbruch kwam hij al snel in aanraking met de Nederlandse delegatie. 'Het kostte me bijzonder weinig moeite om naar Nederland te komen,' vertelt de nu 74-jarige Tánczos.

'Er kwam een Nederlandse afgevaardigde het kamp binnen die riep: "Wie wil er naar Nederland?" Van doorslaggevend belang was dat ik in Nederland een beurs kon krijgen om mijn opleiding af te maken. Een bijkomend voordeel was dat mijn zus in Enschede woonde. Zij was in 1947 als begeleidster van een van de Hongaarse kindertransporten, een initiatief van het Rode Kruis om kinderen uit arme Oost-Europese landen gedurende een halfjaar in ons land te laten aansterken, naar Nederland gekomen en was nooit meer teruggekeerd.'

De reactie van de Nederlandse bevolking op..........

KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!

Hongaarse vluchtelingen in Nederland - Toezicht achter de schermen.

Toezicht achter de schermen. Over de opvang van Hongaarse vluchtelingen in Nederland na het neerslaan van de Hongaarse Opstand in 1956.- De Koude Oorlog had na de staatsgreep in Praag in 1948 de wereld, en dus ook Nederland, volledig in zijn greep. Langzaamaan vielen alle Oost-Europese staten ten prooi aan het communisme, en de angst voor het rode gevaar begon na de Tweede Wereldoorlog te groeien. Zowel de nasleep van de Tweede Wereldoorlog in de periode 1945-1956 als het ontstaan van de Koude Oorlog was bepalend voor het vluchtelingenbeleid in Nederland.

Een ‘angstpsychose’ – de woorden van Corrie Berghuis in haar werk Geheel ontdaan van onbaatzuchtigheid. Het Nederlandse toelatingsbeleid voor vluchtelingen en displaced persons van 1945 tot 1956 – beheerste vaak het denken van de overheid: bevinden zich onder de vluchtelingen communisten? De angst voor communistische spionnen en agenten zat er bij de ministeries van Buitenlandse Zaken en Justitie goed in. Nederland stond daarom niet te juichen bij de komst van vluchtelingen uit landen achter het IJzeren Gordijn. Berghuis: “Een communistische agententheorie vierde hoogtij.” Deze angstvalligheid achter de schermen werd met name duidelijk met de komst van Hongaarse vluchtelingen na het Sovjet-Russische neerslaan van de Hongaarse Opstand op 4 november 1956.

In Nederland werd met afschuw gereageerd op het neerslaan van de opstand. ‘Door een even verraderlijke als laffe aanval op het nauwelijks bevrijde Hongaarse volk hebben Boelganin en Chroesjtsjov de ganse beschaafde wereld het bewijs geleverd dat het hele proces der destalinisatie slechts een uitvloeisel is van gebrek aan vertrouwen in eigen kracht. Een vrij Hongarije was voor de Russen onduldbaar. Daarom werd zondagmorgen vroeg een monsterlijk machtsapparaat in werking gesteld om de Hongaarse vrijheid in bloed te smoren’, berichtte het Utrechts Nieuwsblad op 5 november.

Bijna tweehonderdduizend Hongaren vluchtten de grens over uit angst voor de tanks van de Sovjet-Unie. Zij werden voornamelijk in Oostenrijk, maar ook in Joegoslavië opgevangen in vluchtelingenkampen, waarna hen in andere landen zoals Nederland asiel werd verleend. In totaal kregen bijna drieduizend Hongaren toestemming om zich permanent in Nederland te vestigen. Aan ruim vijftienhonderd vluchtelingen werd tijdelijk opvang geboden op hun doorreis naar Canada.

In hoeverre organiseerde de Nederlandse regering de opvang van de Hongaarse vluchtelingen na het Sovjet-Russische neerslaan van de Hongaarse Opstand in 1956, en in welke mate speelde daarbij de angst voor het communisme een rol? Dit artikel tracht een duidelijk beeld te schetsen van de houding van Den Haag ten opzichte van de Hongaarse vluchtelingen.

Was Nederland bang dat er onder de Hongaarse vluchtelingen communistische elementen aanwezig waren? In hoeverre werden de vluchtelingen ‘gescreend’ op communistische activiteiten/sympathieën en lidmaatschap van de Hongaarse veiligheidsdienst A.V.H.? En werd er ook na vestiging in Nederland toezicht gehouden op de vluchtelingen?

De Hongaarse vluchtelingen

Jenö Dzsingisz Gabor was een van de vele...........

KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!