1 april: 'k weet niet of ze in Hongarije dan ook grappen uithalen met de medemens, maar wij ondervinden het eerste uur alvast niks speciaals... het ontbijt biedt geen verrassingen, aan de receptie doen ze heel normaal en in het dichtstbijzijnde metrostation koop ik twee 72-uurkaartjes, zonder te stuiten op noemenswaardige vrolijkheid of gein... 'k zou trouwens niet weten wie er aprilgrappen moet uithalen met wie, want afgezien van de madam achter het loket, komen we zo goed als geen mens tegen in die metro...
Het zaakje zit wel diep onder de grond... 't is trouwens de oudste metro van het Europese vasteland... enkel die van Londen is nog ouder...
We nemen lijn 3 en staan in een mum van tijd 8 haltes verder en ergens ten noorden van het Margaretha-eiland, nemen daar voor 2 haltes de bus tot boven op de Arpad-brug en wandelen dan het eiland op... de zon is er verdorie ondertussen doorgekomen, 't is weer eens iets anders...
Het eiland is zowat 2,5 kilometer lang, was ooit jachtterrein van de Hongaarse koningen en dankt zijn naam aan de dochter van koning Béla IV... ik weet niet wat het kind thuis precies had mispeuterd, maar hare pa beloofde aan God dat - als hij de Tataren zou verslaan - hij zijn dochter als non naar een klooster zou sturen op dit eiland... ze had pech: pa won!
In 1241 moest ze dus haar valies pakken en intreden bij de dominicanessen... ze hield het er 30 jaar uit als non en stierf in 1271... en in 1943 werd ze heilig verklaard... maar waarom dat na al die eeuwen net dan gebeurde, dat ben ik niet te weten gekomen... uiteindelijk veroverden in latere eeuwen de Turken de streek en maakten van het eiland de verblijfplaats van hun harem-vrouwen... zowel de nonnetjes als de harem zijn ondertussen helemaal verdwenen!
We komen onder meer langs een "romantische" tuin met vijvertjes en beelden en even verder de kapel van Sint Michael, een middeleeuws kerkje, dat door die Turken van hierboven met de grond werd gelijkgemaakt... heel lang stond er hier dus niks meer, maar tijdens een zware storm - in de jaren 80 of 90 geloof ik - ontwortelde een grote boom en vond men tussen de wortels de bel van de klokkentoren terug... die was al kwijt sinds de jaren 1400... het kerkje werd steen voor steen weer opgebouwd en de bel hangt terug op zijn plaats!
Het klooster even verderop waar de heilige Margaretha zat, dat is niet meer steen voor steen opgebouwd... en het zal er ook niet direct van komen... daarvoor zijn er te veel stenen kwijt, peins ik... maar 't is best een imposante ruïne...
De grafsteen - in het midden achter de plassen - herinnert aan de koningsdochter, leert mijn reisgidsje mij...
Het roze fietsje met witte mand - iets meer naar rechts.....
maakt géén deel uit van........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen en de prachtige foto's te bekijken !!!
