Sziaaaaa!
Langzaam maar zeker begin ik te wennen hier in Boedapest. Natuurlijk was ik al lang en breed gesettled in mijn gezellige appartementje op een toplocatie (voor de kenners: Oktogon!). Maar ook de Hongaarse taal went. Deze taal, kennelijk een combinatie tussen Turks (vreemd) en Fins (nog vreemder), of, een liefdesbaby van een viking en een pers, is totaal niet leerbaar voor een buitenstaander. Hoewel ik het niet slecht vind klinken, wat ik overigens wel vind van Tsjechisch, ben ik nog altijd niet veel verder gekomen dan Szia (hallo) en közönöm (dankuwel), verkorte versie: Közi (thaaaaanks).
En dat na twee en een halleve maand leven!
Ook tijdens het winkelen hoef ik me geen zorgen te maken, de meeste Hongaren zien op de een of andere manier dat ik geen landgenoot ben, en proberen me te helpen in hun beste engels- of duits.
Vaak zijn ze erg geïnteresseerd in........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
