Stad vol kerktorens
Het beeld dat ik me vorm bij Hongarije is dat van een grijs en grauw land. Ik betrap mezelf erop, op weg naar Boedapest In een vliegtuig vol Nederlandse toeristen en Hongaarse gastarbeiders. Ik ga samen met ons Nijmeegse dispuut van de CSFR op buitenlandse reis, een onderneming die samenvalt met een bezoek aan christelijke broeders en zusters. Het maakt mij zowel benieuwd als een tikkeltje zenuwachtig. hoe leeg zou het communisme dit land niet hebben achtergelaten?
En hoe 'zielig' zouden de christenen in dit land zijn?
Mijn beeld blijkt behoorlijk naïef te zijn. Niet voor niets werd Hongarije door de Sovjet-Unie met relatief zachte hand bestuurd. Hongaren zijn immers trots op hun land! De angst voor opstand bleek niet ongefundeerd. Deze trots blijkt nu nog uit de sfeer in de hoofdstad Boedapest. Zo loopt de jongen die ons op zaterdag rondleidt trots de eregalerij van voormalige koningen langs en weet hij feilloos te vertellen wie welk wapenfeit heeft verricht. Dat moest hij op school allemaal uit zijn hoofd leren, zo vertelt hij. De majestueuze gebouwen die aandacht vragen voor binnenlandse kunst, religie en politiek bevestigen dit trotse beeld van Hongarije alleen maar.
Niet alleen mijn eerste verwachting valt in duigen. Ook de situatie van christenen in Hongarije blijkt gecompliceerder te liggen dan ik meende. Weliswaar vertelt een Hongaar mij dat religieuze diensten werden verboden tijdens het communisme, maar inmiddels is er geen spoor van religieuze onderdrukking meer te bekennen In elke wijk steken kerktorens boven de daken uit. In ieder bedehuis is ten minste één dienst per zondag.
De Rooms-katholieke Kerk geeft qua invloed duidelijk de toon aan. Zo is de grootste kathedraal gewijd aan Sint-Steven. de heilig verklaarde koning die In de 10e eeuw het rooms-katholieke christendom verplicht stelde voor de gehele bevolking. Toch is voor er iedere christelijke stroming wel een eigen beeldje of kerkje opgericht.
Plots wandelen we langs een sober gebouw met een beeld van Calvijn ervoor, de Calvijnkerk. Voor het gemak heet het plein ervoor ook maar het Calvijnplein.
Het tekent de zoektocht van de Hongaar naar de waarheid.
Voor orthodoxe christenen in Hongarije is deze versplintering niet altijd gemakkelijk. Met een tikkeltje teleurstelling In zijn stem vertelt een Hongaarse student mij dat het overgrote deel van Hongaren geen toegewijde gelovigen zijn, maar gelegenheidschristenen.
Het tekent het nieuwe Hongarije waarin welvaart en vrijheid opmars hebben gemaakt, maar tegelijkertijd de tradities van een geloof losjes worden vastgehouden.
Herkenbaar?
KLIK HIER om het hele artikel te lezen op Twitter !!!
