Perikelen rondom vastgoedtaxaties zijn van alle tijden. Zo was één van de leden van RentReview 20 jaar geleden, net na de val van de muur, voor één van de grote makelaarskantoren werkzaam in Hongarije. Ze kregen de opdracht om een staatshotel te taxeren. Het gebouw zou ‘geprivatiseerd’ moeten worden, ofwel voor veel geld verkocht worden aan een buitenlandse belegger. Aan ons de taak om de prijs vast te stellen.
Navigatiesystemen bestonden nog niet, waardoor het gebouw slechts met grote moeite gevonden kon worden. Het lag 15 kilometer buiten de stad. In geen velden of wegen was er een ander gebouw te bekennen. Het object was relatief nieuw en vooral erg groot: 900 kamers op 9 verdiepingen. Douches en sanitair hadden de kamers niet, die waren naar goed communistisch gebruik centraal geregeld: één per vleugel. En er was slechts één telefoonlijn. Tot overmaat van ramp was de asbest reeds van afstand met het blote oog herkenbaar.
Het taxatieteam zonk de moed in de schoenen. Dit was een drama. Met dit gebouw kon helemaal niets worden gedaan. Het was duidelijk: dit hotel was geen asset, maar een liability. Na lang overleg werd het onvermijdelijke besloten: dit pand moest een negatieve waarde toe worden gerekend. Het zou uiteindelijk gesloopt moeten worden en dat kost geld.
Toen, terug in Budapest, de Hongaarse opdrachtgever het rapport onder ogen kreeg, explodeerde hij. Hij ging volslagen uit zijn dak. Een negatieve waarde bestond niet.
Het gebouw had immers.......
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
