We zijn gistermorgen aangekomen op onze nieuwe plek in Hongarije. Zaterdag zijn wij vertrokken en we hebben het hele traject naar Hongarije in een slakkengangetje afgelegd. Iets dat ons door de eigenaren van vehikels met Duits kenteken niet altijd in dank werd afgenomen. Het moment van vertrek, toen we in de auto zaten en onze reis daadwerkelijk moest beginnen, riep een verwarrend gevoel bij me op. Duizelig, alsof ik uit een carrousel was gestapt, moest ik mij vastklemmen aan het autostuur.
Ik was mij op dat moment zeer bewust van het feit dat door het loslaten van de koppeling het vertrek uit Nederland in gang werd gezet en dat ik de reis naar het nieuwe woonland tot realiteit kon maken door simpelweg het gaspedaal in te drukken. Even leek het alsof mijn voeten het niet eens waren met elkaar en schokkend zette de auto zich in beweging. Terwijl wij de straat uitreden, keek ik in de achteruitkijkspiegel en zag voor de laatste keer ons huis. De grote ramen van het huis als een paar trieste ogen ons nastarend.
De reis naar onze nieuwe plek verliep zonder problemen en op het moment dat wij Hongarije binnenreden, kwam een soort thuiskomgevoel bij ons opborrelen. We hadden de drukte en de lange saaie autowegen achter ons gelaten en reden een nieuwe wereld binnen.
Een wereld waarin.......
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
