Deze week zat ik een avond te eten in het Mangalica tentje om de hoek. Ik had net een praatje gemaakt met het leuke meisje, over de nieuwe kaart, over mijn baan en over dat ik heel veel groeten aan mijn man moet doen in het Pinksterweekend.
Naast mij zat een Chinees groepje. Een jonge man, zijn vriendin en een vader, ik schatte in van de jongen. Ze praatten voor mij onverstaanbaar Chinees, zaten lekker te drinken en zochten in de kaart naar lekkere dingen. Na een kwartier werd er besteld. Tot mijn verbazing sprak de jongen vloeiend Hongaars, het leek mij foutloos en het was in het tempo van het meisje, heel snel dus.
Op zo'n moment voel ik me meteen ontevreden met mijn eigen vorderingen. Ik begrijp steeds meer en het gaat best goed, maar zoals deze Chinees het kon, dat zal nog jaren duren! Met bewondering zat ik te loeren naar mijn buurtafel. De jongen wisselde zo snel van Chinees naar Hongaars en terug zoals wij een paar sloffen uitgooien. En wat ik ook leuk vond. Ze probeerden alles.
Ze trokken nergens hun neus voor op en..........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
