Nou, terwijl u allemaal nog druk doorkeutelt over troeliewoelies, twinkel pinkels en knijpbeestjes ga ik even een logje typen over mijnen laatste dag in Budapest. Hebben we dat ook weer gehad, u verveelt zich vast al. Het is dus maar goed dat wij zondagochtend om tien uur des morgens uit ons Oostblokhotel getrapt werden, anders had ik u nog dagenlang de oren van de kop gezeverd. Maar gelukkig mochten we onze koffers de hele dag stallen in de daarvoor bestemde luggage room, één of ander slecht gestofzuigd Oostblokkamertje. Waar ze dan in de jaren 60 en 70 van die revolutionairen in opsloten. Stel ik mij zo voor.
Nou, toen renden we natuurlijk richting stad, want onze vliegende schotel zou pas om half tien ‘s avonds vertrekken. En wij hadden daar in Budapest een berg gezien. Met een heueueueueul groot beeld erop. En die zouden wij wel even gaan beklimmen, die berg. In 30 graden, hè. Man man man. Daar gingen we. Puffend en zuchtend en kermend sleepte ik mijzelf de helling op, terwijl ik mij ergerde aan allerlei Hongaarse bordjes die ik niet begreep. Sprechen sie Deutsch? Do you speak English? Parlez-vous français? Spreekt u ook Nederlands? Moelt g’r auch plat? Zo irritant. Doe mij maar zo’n taal die ik gewoon snap. Spaans of zo.
Bij het parlement hadden wij de dag ervoor.........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
