Afscheid nemen. Ik wen er niet aan. Het is druk. De jeugd heeft een extra lang weekend gehad in verband met 15 maart een nationale vrije dag.
In de hoek van de coupé zit een hondje op een kleedje. Het lijkt sprekend op Loekie maar dan een behoorlijk stuk dikker. Bij elk station gaat het kopje omhoog en staart haar overbuurman aan. Moeten we er hier uit? Maar het is niet haar baasje. Die leest gespannen een dik boek en aait haar af en toe over haar bol.
Ik pak ook m’n boek maar het is te warm in de trein. Ik doe m’n ogen dicht en laat het weekend in gedachte voor bij gaan. Te kort maar wel met 20 graden heerlijk van de zon genoten.
Vlak voor Boedapest begint de trein te sissen alsof er........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
