De afgelopen week woonden we weer een begrafenis bij. De dood kwam niet geheel onverwacht, als een dief in de nacht was de oude stoere man gesloopt. Ik zie hem nog zo lopen, zoveel mogelijk rechtop, kop in de wind, met een stok en een mank been, maar zo krachtig als een reus.
Ik zie hem ook nog zo rijden, in het voertuig dat Rolls Royce werd genoemd, een motor met een bakje erachter om het extra stuk land tegenover ons te gaan bewerken, trouw elke dag.
P heeft er een keer een slacht bijgewoond, we zwaaiden altijd naar hem en ik deed af en toe een poging om hem een lift te geven als ik hem passeerde met zijn boodschappentas, maar dan zwaaide hij met z'n stok en zei dat lopen goed was voor het been.
Het proces van slopen was kort en hevig. In het najaar ingezet en deze winter afgemaakt zodat de Lente voor hem te laat kwam.
Toen afgelopen week de kerkklokken zongen op een tijdstip buiten de normale routine, wisten we ook hoe laat het was.
Vanaf zo'n eerste klok melding gaat het snel hier in het dorp. De verhalen over het sterven doen de ronde, niet allemaal even nauwkeurig of op waarheid berustend, maar in ieder geval leeft de dode. Langs onze tuin wordt het drukker dan anders.
Iedereen weet dat.....
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
