Toen ik ergens begin januari van dit jaar nieuwjaarswensen uitwisselde met mijn collega's, kwam het vaak ter sprake dat 2011 een bijzonder jaar voor ons zou worden. We zouden immers in februari vertrekken naar Hongarije. Mijn collega's reageerden op dit vertrek met een mengeling van ongeloof (toen ze het voor het eerst hoorden) medelijden (waar gáán ze aan beginnen) ontzag en misschien ook wel een tikkeltje jaloezie, want ik schetste (en zo had ik het ook in mijn hoofd) een romantisch plaatje van een leven als God in Fr... (Hongarije).
Dat plaatje heb ik afgelopen jaar af en toe wel moeten bijstellen. Natuurlijk waren er vele mooie dagen waarbij we ons gelukkig prezen met ons huisje en ons mooie plekje, maar er waren ook de momenten dat ik in de kou de kippenpoep van de legnesten stond te krabben met een agressieve haan achter mij, of dat ik voor de zoveelste keer uitgleed in de modder en omdat dat sinds mijn kindertijd niet meer gebeurd was leek op de een of andere manier de grond nu harder of het lijf zachter en minder flexibel. Waarschijnlijk klopt het allebei. Enkele dagen geleden maakte ik mijn laatste glijer....
Wild armwiekend..........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
