Zondag ben ik met een ander Nederlands meisje naar het Széchenyi Fürdő geweest, zo’n typisch Hongaars badhuis. Heeeeerlijk, maar lichtelijk overbevolkt en vijf keer zo duur als de spa waar ik met Fanni en Tamás was. Nu ben ik echt niet te beroerd om geld uit te geven, maar ik voel me zwaar belazerd als ik voor hetzelfde warme water plotseling veel meer moet betalen. Volgende keer dus maar weer naar die andere. Maar het was wel een belevenis! Er zijn daar heel veel binnenbaden, waarvan ons de bedoeling niet helemaal duidelijk is geworden. In de ene waren mensen rondjes aan het rennen, we hebben een rondje mee gerend, gewoon om te kunnen zeggen dat we het gedaan hebben.
In een andere waren twee mensen elkaar beurtelings door het water aan het slepen waarbij ze het hele bad meenden nodig te hebben. Het grappige was dat ze het heel overdreven deden (met van die bandjes om de benen zodat ze makkelijk drijven), maar dat degene die stond ons elke keer vernietigend aankeek als hij/zij zag dat wij keken. Dat is net zo suf als in je nakie door de stad rennen en je afvragen waarom mensen lachen. Maar goed, misschien snap ik de Hongaarse manier van denken nog niet goed genoeg.
Als die Hongaarse denkwijze maakt dat ik de volgende keer ook gelukzalig kijkend op mijn rug in het bad drijf dan geloof ik dat ik het liever niet begrijp........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
