De lange tafels waren gedekt met witte kleden en de glazen werden gevuld. De borden werden binnengebracht terwijl op het podium door kinderen een toneelstukje werd opgevoerd. Ondanks dat het tenenkrommend slecht was stonden de ouders van de kinderen bijkans op de banken om hun applaus te laten weerklinken waardoor de kinderen wel drie keer een buiging maakten. Ik hoopte niet op een toegift en die kwam gelukkig ook niet.
Ondertussen bereikte de geur van vers gebakken kolbász ons met daarnaast een warme hurka. Nu vind ik koude hurka al niet lekker maar warm vind ik het helemaal vies. Hurka is bloedworst. Niet stevig maar losjes. Een soort rul gehakt maar dan zachter die in de mond geen enkele weerstand biedt. Ik zag de worsten uit hun vel gedrukt worden met een vork en daarna smaakvol verdwijnen in vele monden.
Ik volgde het voorbeeld maar toen de substantie in mijn mond kwam kreeg ik de neiging om, nou ja ik zal het maar eerlijk zeggen, te kotsen. Vreemd genoeg eet ik eigenlijk alles en ik probeer ook alles, maar dit ging mij toch even iets te ver.
Gelukkig vulde iemand mijn glas met.........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
