Het Land Dat Lokt, Hongarije - Versteende tijd

Niet van vandaag of gisteren is het dat ik door begraafplaatsen geboeid ben geraakt. Vroeger in ‘den vreemden’ al ging ik, gewapend met camera, eerst naar het station van deze of gene stad om vervolgens de begraafplaats op te zoeken. Dus van de plek die het meest het leven toont naar de versteende tijd… zoiets, dus. Vaak kwam ik dan ook plekjes tegen waarvan ik dacht dat ik er misschien een plaat van moest maken, maar dan toch maar niet. Een ansichtkaart zou meer recht doen aan de herinnering maar aangezien ik daar nooit een liefhebber van ben geweest bleef het bij bewaren op het netvlies.

Waarom? Nou, heel eenvoudig. Op die plaatsen waar ik dan even aan mocht ruiken, daar woonden beslist ook fotografen en zij hadden jaren de tijd gehad om te bepalen vanaf welke plek, bij welk licht en vooral, welk tijdstip van de dag voor hen het beste werkte om daar die ultieme plaat te maken. En wie was ik dan om dat als passant even ‘mee te pakken’. En nu, na mijn vierde allerheiligen, durf ik dus die plaatjes te tonen waar ik dus echt tevreden over ben, al moet ik toegeven dat het licht weer volledig meewerkte.

Twee begraafplaatsen deed ik dus gisteren. Eentje als thuiswedstrijd en eentje in een hoofdzakelijk door Roma’s bevolkt dorp en eigenlijk was vrijwel geen onderscheid tussen die twee. Al weken reden er met tussenpozen toeterende en langzaam rijden auto’s als door de dorpen, afgeladen met oerlelijke plastic bloemenkransen en meer van die meuk. Stonden winkels en supermarkten afgeladen met in plastic gegoten kaarsen, voorzien van een heus windkapje…… made in China, natuurlijk.....

KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!