Hoe konden de grootste internationale successen van het Hongaarse voetbal uitgerekend plaats vinden binnen een grimmig politiek klimaat? En waren de Magische Magyaren eigenlijk wel zo goed als men dacht? Vragen waarop een antwoord werd gegeven op donderdagavond 14 oktober 2010, ruim een halve eeuw na de ontmanteling van het ‘Gouden Team’.
László Marácz, universitair docent Oost-Europese studies en Sandor Popovics, voormalig Hongaars voetballer en trainer, gingen met interessante bijdragen nader in op de achtergronden van het Hongaarse nationale voetbalteam uit de jaren vijftig en het brein van het elftal: de legendarische Ferenç Puskás. Ook werd een koppeling gemaakt met de gespannen politieke situatie in het land.
Tim Baas, reporter van het magazine “Most Magyarul!’ schetste in zijn inleiding de definitieve doorbraak van het Hongaarse voetbal. Die doorbraak vond plaats op 25 november 1953 in Engeland. De Engelsen, tot die dag nog ongeslagen op Wembley tegen een ploeg van het ‘vasteland’, werden in de ‘Wedstrijd van de Eeuw’ met maar liefst 3-6 weggezet. De mannen van regisseur Ferenç Puskás namen vanaf de aftrap het initiatief. De Engelsen schoten 5 keer op doel, de Hongaren 35 keer.
Winnen op Wembley, met mooi voetbal. Een verovering in een tijd zonder internet en Studio Sport. Radioverslaggevers en journalisten hadden de nobele taak om het spel van de Hongaren tot in detail te beschrijven. Niet de uitslag, maar de manier waarop er werd gewonnen, trok de meeste aandacht. Het elftal kreeg als bijnaam ‘Magic Magyars’. Puskás werd omgedoopt tot ‘The Galloping Major’. De pers karakteriseerde de wedstrijd als ‘Industrie versus kunst’.............
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
