Onder barre omstandigheden ( lees: 35 graden en het ontbreken van liften) ben ik de volgende ochtend naar het taalinstituut gegaan. Omdat het traplopen met koffers toch iets langzamer ging dan gepland was ik nog bijna te laat waardoor ik badend in het zweet mijn eerste kennismaking met wat medestudenten had. Het Balassi instituut is een soort vreemde combinatie van een museum, een bibliotheek, een kantoorgebouw, een school en slaapkamers door elkaar heen en ligt heel mooi op een heuvel in het rijkere gedeelte van de stad.
Met de (nacht)bus ben je binnen 5 minuutjes midden in de binnenstad. Nog voordat ik mijn koffers naar mijn kamer kon brengen en doorhad waar ik eigenlijk was beland begon al direct mijn eerste Hongaarse les. De taal lijkt echt helemaal nergens op en heeft nog het meeste weg van een mengeling van Zweeds, Turks en een Slavische taal. Vanaf dag 1 vliegen onuitspreekbare woorden als Viszontlátásra (tot ziens), Magyarország (Hongarije) en Köszönöm (dank je) me om de oren, maar gelukkig is mijn niveau net zo laag als dat van de rest en liggen we de helft van de tijd dubbel van het lachen.
In totaal zijn er..........
KLIK HIER om het hele artikel te lezen !!!
